روزهای همیشگی

هفته گذشته که تهران رفتیم اتفاق خاص و ویژه ای نیفتاد . تهران هم که سفرنامه خاصی نداره تا بیشتر توضیح بدم .

برای خواهرزاده ام یه شال گردن و یه جفت مچ بند بافتنی بردم که طرح ابداعی خودم بودم. که خودش خیلی خوشش اومد .

اینم عکسش

و

 وقتی دیدم شما انقدر از رولت خرما تعریف کردین براشون رولت خرما هم درست کردم .همینطور ژله موزاییک . ژله خیلی خوب شد .

دیگه هیچی به جز اینکه بازم خدا رو شکر میکنم بخاطر آقای همسر .

جمعه گذشته که رفتیم تهران و سه شنبه که تعطیل بود برگشتیم . در تمام طول 10 روز گذشته که زندگیمون از حالت دو نفره خارج شده بود و تو جمع خانواده من یا خانواده همسر که بودیم احساس کردم که چقدر نوع برخورد و ادب و احترامی که تو رفتار همسری من هست ، اون رو شاخص کرده .و ازین بابت واقعاً احساس غرور می کنم .

مسئله دیگه اینکه مدتی که دقیق شدم ، دیدم نزدیک به 90 ٪ وبلاگهایی که باهاشون در ارتباط هستم و با همدیگه دوست شدیم ،‌ عقایدشون نزدیک به منه .تو خیلی از مسائل اتفاق نظر دارم باهاشون. در حالیکه تمام دوستیم تو دنیای مجازی صورت گرفته و واقعاً هم به قول لبخند بانو ،‌این دوستانم رو دوست دارم .

بهتون عادت کردم و از دنبال کردن حرفهای هرکدومتون لذت میبرم .حالا چیزی که برای خودم خیلی جالبه اینه که این مسئله اتفاقی بوده یا لطف خدا ؟

چقدر جالبه که بدون اینکه انتخابی از قبل در میون باشه کم کم با دوستانی آشنا شدم که نوع رفتار و تیپ اخلاقیشون رو می پسندم و از بودن در کنارشون خوشحالم .بخاطر این هم خدا رو شکر می کنم.

دوستتون دارم