هفته کسل کننده

این روزها دل و دماغم برای کار کم شده .واقعیت اینه که با بد شدن اوضاع اقتصادی بازار مسکن بخصوص شرکت های ساختمانی ،‌ شرکت ما هم با این رکود مواجه شده .

این فشار بعد از عید خودش رو بیشتر داره نشون میده . از تعدیل نیرو گرفته تا برخورد تند و تحکم آمیز و ندادن حقوق.

شب عید شرکت خودش رو کشت تونست حقوق 2 ،‌ 3 ماهه معوق پرسنل رو تسویه کنه و عیدیمون موند جزو دیونمون .

بعد عید هم که هی علی الحساب علی الحساب پرداخت میشد .البته ازون جایی که اینجا قانون جنگل یعنی همون جبر حکمفرماست ،‌ مساعده با درخواست پرسنل درکار نیست .پرداخت بصورت علی الحساب با میل رئیس هست .

از طرفی معدنی هم که توی بندرعباس داریم باعث هزارجور گیر و گرفتاری ما شده .یکی از پرسنل ثابت اونجا میخواد تسویه کنه و بره .مدل این شرکت هم جوریه که کسی جایگزین کس دیگه نمیشه ،‌ کارهای اون نفر قبلی تقسیم میشه سر بقیه .

اون یارو از بندر داره میره ، همکار من از اینجا باید بره بندر و من می مونم و ....

حالا کار فدای سرمون ، غر غر شنیدن و گیر الکی دادن ،‌ اون دیگه زور داره .

از بعد عید که کلاً نوبت تک تک بچه ها شد و هر کدوم به نحوی مورد مواخذه قرار گرفتن .منم ازین قاعده مستثنی نبودم و تیر ترکش به منم گرفت .دیگران رو نمی دونم اما در مورد من کاملاً بی مورد بود .

حدود 2 هفته پیش که یه بحث گنده آقا ی رئیس راه انداخت راجع به اشتباه زدن یه سند حسابداری .خوب من رشته ام حسابداری نیست و اینجا ضمن کار فقط در حد محاسبات خیلی کم بدهکار بستانکار رو یاد گرفتم .هیچ ادعایی هم ندارم .اما یه سندی که کاملاً درست ثبت کرده بودم و فقط آقای رئیس چشمش از روی مونیتور آلبالو گیلاس چید و خوب نفهمید جریان ثبت سند چیه شروع کرد به داد و فریاد .منم چون می دونستم کارم درسته نشستم براش توضیح دادم .اما دریغ از یه معذرت خواهی .

روز دوشنبه هم چنان گیر الکی داد که من فقط و فقط به احترام پدرشوهرم که با این آقایون آشناست حرفی نزدم وگرنه جواب داشتم بهش بدم .کاری که اصلاً روحم هم ازش بیخبره و در جریان نبودم ازم میخواد که انجام دادم یا نه ؟

بخدا دیگه دارم به دوگانگی شخصیت می رسم .وقتی با صراحت میاد میگه من گفتم تو فراموش کردی ،‌ پیش خودم میگم حتماً من اون لحظه از ذهنم پاک شده دیگه. حس بدیه .

اما چیزی که یاد گرفتم اینه که اگه 1 ٪ هم به خودم اطمینان داشته باشم که چیزی رو که میگم درسته ،‌ مصرانه روش پافشاری میکنم . یه جورایی عین یه نبرده .اگه جلو حریف شل به ایستی و کم بیاری بهت غلبه میکنه .

مثل همین دیروز ، که بعد از 4 بار سوال آقای رئیس که مدارک تامین اجتماعی رو بعد از جلسه دادم به شما ،‌ چیکارش کردی گفتم : نخیر به من ندادین .کاملاً مطمئنم .خلاصه 3 بار گفت نه به تو دادم و منم گفتم نخیر .دیروز یهو میگه اینجاست توی کشوی خودم .چرا پریروز نگاه کردم ندیدم ؟

خواستم بگم بس که داری پاچه ما رو میگری چشمت کار نمی کنه .

خلاصه شرکت برای من شده دل آشوب . شده استرس ،‌ شده جنگ و جدل .

مرتیکه مثل اینکه قاطی هم کرده ، دیروز یهو برگشته بهم میگه لاغر شدین ؟ میگم :نه . میگه : چرا از آقای همسر بپرس.

منو می بینی ؟!

با این اوضاع آقای همسر هم گیر داده بیا بیرون .اینا دیگه دارن پاشون رو از گلیمشون بیرون میگذارن .

دیگه حوصله ندارم .دست و دلم به کار نمیره  .

فقط و فقط دعا میکنم اوضاع همه خوب بشه .منم به دعای اونها ،‌ کارم خوب بشه .