قفل ها نشکستند

بالاخره نایل به خرید یک دستگاه پرینتر اسکنر کپی شدیم .

دیروز که رفتم خونه آقای همسر جان تحویل گرفته بود و آورده بودش خونه .اینم از کادوی مشترکمون .

یه چند روزی میشه که سعی می کنم صبح و عصر یه بخشی از مسیرم رو پیاده برم .فاصله خونه ما تا محل کارم با ماشین متوسط 5 الی 7 دقیقه است .چیه خوب تعجب نکنید ، یکی دو تا میانبر می زنم .

با تاکسی چون باید 2 بار تاکسی بشینم در خوش بینانه ترین حالت 10 دقیقه و کلاً پیاده 20 دقیقه با سرعت من .

از وقتی هوا یه کم بهتر شده یعنی داره به حالت های آرمانی من که همون گرماست نزدیک میشه ، دیگه با ماشین نمیام سرکار .

حد وسط تردد رو انتخاب کردم .یعنی نیمی از مسیر رو پیاده و نیمی دیگه اش رو با تاکسی میرم .

به نظرم خیلی تو روح و روانم تاثیر گذاشته .خیلی وقت بود به این شکل مستمر هر روزه پیاده نرفته بودم .بهم انرژی میده .

در راستای استفاده از هوای لذیذ بهار تصمیم بر این شد ، غروب ها تا جایی که میشه بیرون رفتنهامون و خرید هامون رو با پیاده انجام بدیم .

(‌این با پیاده تکیه کلام دوران طفولیتم بوده گویا ، از بس شنیده بودم با ماشین ،‌ با تاکسی و ... پیاده رفتن رو میگفتم با پیاده )

القصه ، دیروز من و آقای همسر راهی بیرون شدیم ، که سر راه هم چند تا خرید کوچیک انجام بدیم .یکی دو جا هم کار حضوری داشتیم .که رفتیم و رفتیم و به تک تکشون الحمدلله رسیدیم .

این ما بین من رفتم سمت یه پاساژی که یه مانتو پشت ویترین مغازه اش دیده بود .از شانس من مانتو فروشی تعطیل بود ، مغازه بغلی لوازم خونه داشت ، مدتی بود دنبال کارد و چنگال میوه خوری میگشتم .....

یافتمش .....

خریدم . یه خوشبو کننده هم خوشم اومد .گرفتم .ازین ها که چندتا چوب بامبو رو میگذارن تو عطر و همون فضا رو خوشبو میکنه . هی میگم کاش مانتو فروشی باز بود مانتو میخریدم . انگار قسم خورده بودم امشب پولم رو یه جورایی خرج کنم .

بعدش رفتیم به بقیه کارهامون برسیم .برگشتن این مسیر وسایل شام رو خریدیم .نون برای فردا که امروز باشه ، نوشیدنی و شیر و ال وبل ( فقط میخوام بگم دو تاییمون دستامون پر بود ) یه 2 ساعتی هم راه رفته بویدم و خسته . فقط یه خیابون تا خونه فاصله داشتیم که آقا جان ِ ما گفتن : رزی کلید کو ؟

این جیب اون جیب این پلاستیک اون پلاستیک .نبود که نبود .منم کلید برنداشته بودم ،‌چون کیفم در حد فسقل بود و فقط یه موبایل گذاشته بودم توش .

ای داد بیداد .ساعت تقریباً 10:10 شب بود .دیدیم نمیشه پیاده برگشت .یه دربست گرفتیم و از انتها به اونجاهایی که رفته بودیم سر زدیم .نبود و نبود تا رسیدیم به همون پاساژ ِ .مغازه مورد نظر تعطیل به نظر می رسید . اچید رفت ببینه شاید خانمه همونجاست که دید نخیر تشریف برده اما دسته کلید آقای ما رو میزشون ه .

بله کلیت رو اونجا گذاشته بودیم . ( دقت کردین کلیت نه کلید )

حالا برگردیم به سمت خونه با درهای بسته چه کنیم ؟

آها ،‌ یه کلید به مامانم و یه کلید به مادرشوهر برای مواقع ضرورت دادم .خونه مامان که دوره ، میریم خونه مادر شوهر کلیدشون رو میگیریم و میریم خونه تا دیگه مجبور نباشیم قفل رو بشکنیم .

ساعت 10:40 خونه بودیم به یاری حق .

نتایج اخلاقی :

- زیاد به صرفه جویی هایی که به ازای ماشین با پای پیاده میشه ، دلخوش نکنیم .چون مثل داستان ما تمام صرفه جویی مون رفت پای اون دربست که گرفته بودیم و چند جا باهاش رفتیم .

- هنگام خروج همه اعضای خونه کلیدشون رو با خودشون بردارن . هی نگین کیفم باد می کنه و قلمبه میشه .

- برای خرید هر چیزی که قصد دارین انتخاب مسیر کنین و تا دیدین اون مغازه مورد نظر بسته است راهتون رو کج نکنین و مغازه بغلی نرین .مقصود تموم کردن پول که نیست .

- نتیجه بعدی رو شما بگین !