وزن کِشی

خدا رو شکر حال عمومی ام خیلی بهتر شده .

البته هر روز و هرشب یه برنامه خاص برای خودم دارم و هر روز یه مدلی میشم اما ازون شدت روزهای اول خیلی کم شده .

روزها همین جور میگذرند .

پاهام تقریباً هر روز درد می کنه و گرفته .ولی باز خدا رو شکر هرچی هست شبها درد به سراغم میاد . وگرنه دیگه نمی دونم این بار اگه پام بگیره ، تو شرکت چی باید بگم ؟

هنوز هم کسی تو شرکت باخبر نیست .یعنی با این محیط مردونه ای که هست و هیچ خانمی جز من نیست به هیچ وجه روم نمیشه حرفی بزنم .اما خوب باید یه جور اطلاع بدم تا یه نیروی دیگه جایگزین من بیارن . من البته من به جد می تونم بگم جای من 1 نفر کمه 2 تا نیرو باید بیارن ...... اینجور آدم خودشیفته ای شدم من ....

مریم هم داره دوران نقاهتش رو میگذرونه . انشاء الله که زودتر خوب بشه .

بالاخره اول هفته ، باطری ترازوی خونه ما به دست آقای همسر خریداری شد و از شنبه من برنامه وزن کِشی هر روزه دارم .قبل نماز صبح ، قبل صبحانه ، بعد صبحانه ، بعد از ظره رکه میام خونه و آخر شب

یعنی فقط دلم می خواد یه بار دیگه پام برسه مطب دکتر و برم رو ترازوش تا ببینم وزنم همونه یا نه ؟

با ترازوی دیجیتال من وزنم 2 کیلو کمتر ازونی نشون میده که دکتر گفت ، البته البته فهمیدم جریان چیه ، من تو خونه مانتو شلوار که نمی پوشم برای همین پایین تر نشون میده .همین هم باعث دلگرمی ام شده ،‌فراوووووون .

خودم هم راستش دیگه اون اشتهای وحشتناک رو ندارم (که واقعاً‌ وحشتناک بود )‌ و سعی می کنم شیرینیجات نخورم .

انشاء الله بتونم زیادترش نکنم لااقل .

به توصیه مامان جون ،‌ نمک رو حذف کردم از غذاهام .البته من کلاً خیلی کم نمک غذا درست میکردم و عادت به کم نمکی داریم اما مثلاً سالاد یا ماست رو حتماً نمک میزدم که اونم قطع کردم .قبلن به خاطر چاقی ام به یک باره ام انگشت های دست و پام گز گز میکرد .انگار که ورم داره اما الآن بهتر شدم الحمدلله .

دعای همیشگی ام اینه که همه مامانها نی نی هاشون رو سلامت بغلشون بگیرن و به راحتی این روزها رو بگذرونن ،‌ منم به دعای اونها همین طور .