دلتنگی های من

من دوتا داداش دارم که هردو ازم بزرگ تر هستن .

من کلا ً از بچگی ام با برادر بزرگم عیاق تر بودم  . شوخی هامون با همدیگه حال و هوای خاص خودمون رو داشت و برادر کوچیکم ، یه کم جدی تر ه . من و داداشی ( کوچیک بودیم به برادر بزرگمون داداشی می گفتیم ) بی اغراق بگم شب و روز تو سر و کله هم می زدیم و برادر کوچیکه فقط نظاره گر بود . من هرگز جرات نداشتم و ندارم شوخی هایی که با داداشی می کردم با اون بکنم .آخه از شوخی ها ناراحت میشد ولی من و داداشی هیچی از هم به دل نمی گرفتیم.

مثلاً یه روز  که واسه مامان تخم مرغ خریده بود ، شوخی شوخی یکی توسرم شکوند . یا مثلاً صورتم  رو یه روز توی یه کاسه بزگ ماست زد . هرجا مسافرت می رفت حتی کاری ، فقط واسه من سوغات می آورد . البته الآن هم همینطوره.

منم واقعاً از ته دلم حتی بیشتر از بابانم دوسش دارم. چون خیلی جاها برا من پدری کرد.

اون وقت هاه که دائم با هم سر و کله میزدیم و شوخی و ... مامانم همیشه می گفت : خدا کنه یه شوهری گیرت بیاد که مثل برادر کوچیکه جدی نباشه وگرنه دوروزه طلاق !!!

خدائیشم من تحمل یه آدم همیشه خشک و جدی رو ندارم .و خدا رو بینهایت بار شکر که همسری هم اهل شوخی و پایه شیطنت های من هست . اوایل هم که با هم آشنا شده بودیم کم کم که شیطنتهای منو می دید تعجب می کرد و خیلی خوشش می اومد که یه دختر اینجوری باشه . چون رابطه خودش با خواهرش مثل من و برادر کوچیکه بوده و رفتارهای من زیاد شبیه خواهرش نبود.

الآن دیگه بازیگوشی هام با برادرم رنگ و شکل دیگه گرفته و من به اقتضای زندگی ، شیطنت هامو با همسری تکرار می کنم.الآن دلم همون پریدن های  رو تخت ، میوه گاز زدن ها ، وشگون ها ، خیره شدن تو چشم هم ، بغل های محکم جوریه که نفسش بند میاد و ...خیلی کارهای مختص خودمون رو می خواد . دلم همسریم رو می خواد .

 کمی کلافه هستم .

حکایت دلتنگی من واسه همسر ، حکایت این عشق بازی هاست .که در ظاهر بازیگوشیه ولی تمام احساسم رو نثارش می کنم و انرژی ام صد برابر میشه . جایگزینی نداره آقای من . برا من تو دنیا یکیه و تکرار نشدی .

تنها کسیه که تنهایی من رو می تونه پر کنه .

این دور شدن ها هم بد نیست .قدر همدیگه رو بیشتر می دونیم. لااقل که واسه من اینطور .