خاطره گذشته

دیشب که رفته بودیم بیرون ، از خیابونی رد شدیم که خاطرات زیادی برای ما داره .خاطراتی از وزهای اول نامزدیمون و خریدهای نامزدی و بعد ازاون روزها و ماههای اول ازدواجمون و .... تا امروز .معمولاً خریدهای اصلیم رو اونجا انجام میددم . چیزهای بدی هم گیرم نیومده.اما دیشب که آقای گل همسر بهم یادته ؟  و من هم دقیقاً می دونستم چیو میگه .

کنار پیاده روی خیابون مطهری ، معمولاً غروب که میشه دستفروش های شیک میان و بساط پهن می کنن . اینکه میگم شیک واقعاً اغراق نکردم.انگار چند سالی است که  باب شده و به مرور هم داره تعدادشون بیشتر میشه  .مثلاً شال های تک رنگی که میفروشن ، اشتباه نکنم طیف 20 الی 25 رنگ شاد و شارپ داره . ازون شالها که عریض هست و من عاشقشونم و رنگ به رنگ میگیرم .

چند ماهی بود که ازدواج کرده بودیم . رفته بودیم خرید . جالبه که اون شب که رسیدیم مطهری ، قبل اینکه ماشین رو بذاریم  تو پارکینگ ، من تا چشمم یه بساط های کنار پیاده رو افتاد گفتم: آخ جون حراجی ! و پیاده که شدیم با عجله رفتم به سمتشون.

آقای همسر زیاد موافق نیست که کنار این بساطها وایسم یعنی کلاً مخالفه . من بیشتر شیک بودن بران مهمه نه اینکه از کجا خرید کنم.راستش الآن که اخلاقش اومده دستم فقط به حراجی ها نگاه می کنم ولی اون اولا نمی دونستم و اون بیچاره رو با خریدهام آزار میدادم.

یادم نیست چی بود که تازه نشسته بودم ببینم چطوره ، چطور نیست و آقای همسر هم سرپا کنارم ایستاده بود . نزدیک عید هم بود و خیابون واقعاً شلوغ .که یهو شنیدم یکی گفت : سسسسسلام آقای .... .

سرم رو آوردم بالا دیدم 2 تا دختر شیک و پیک .موهای رنگ شده ،‌آرایش برنزه ، با کلی ناز و قر و فر !

ای داد بیداد .... اینا اینجا چیکار میکنن ؟!

چند ثانیه ای معطل کردم شاید برن .دیدم نخیر. فضولیشون ادامه داره .دارن راجع به کلاس و استاد و تموم کردن و اینا حرف می زنن. بالاخره مجبور شدم بلند شم و یه سلامی بدم . منو که دیدن انگار خیالشون راحت شده بود . خداحافظی کردن و رفتن . کاملاً معلوم بود می خواستن ببینن خانم همکلاسی قدیمشون کیه .

حالا من مثل همیشه ، روسری حجاب گرفته و بدون آرایش هستم . فک کنم تو دلشون بهم کلی خندیدن .

بعد دیگه من و همسر شروع کردیم  به اینکه آخه این دوتا از کجای آسمون نازل شدن ؟ و تو باشی کنار این حراجی ها نایستی  و ببخشید و تکرار نمیشه و ازین حرفها .....

دیشب که یادآوری کرد. آقای همسر گفت : گفته بودم این همون بود که بهم پیغام داده بود ؟ گفتم : مریم .م رو میگی ؟

چون اون بنده خدا رو می دونستم . همسر و دوست خودم که هم دانشگاهی همسر بود، ماجرای مریم . م رو گفته بودن که تو کلاس واسه همسری جا نگه می داشته و براش غذا میاورده دانشگاه و ازین کارا .به قول معروف دنبال همسری بوده .( زمونه عوض شده ،‌ اینه )  گفت : نه اون نه . اونی که گفتم از طریق یکی دیگه برام پیغام آورد.گفتم : آهان . (بهم گفته بود )

بهش گفتم : اگه با من دوست نبودی بازم بهش نه می گفتی ؟

گفت : آره . چون تحمل چنین افراد باز و راحت پوش رو نداشتم و ندارم. اون می خواست تورو ببینه .

منم گفتم : فک کنم اون دختره تو دلش بهت گفته لیاقت نداشتی .

به این فکر می کنم چقد خوب که اون زمان بهم نگفته بود ولی خونم جوش میاورد .اون اوایل خیلی رو این مسائل حساس بودم و اصلاًبرام قابل هضم نبود که یه دختر بیاد و به یه پسر پیشنهاد بده . چقد اون وقتها گیر میدادم که چرا اونا به پر و پات میپیچن ؟هر چی هم می گفت آخه به من چه می گفتم تقصیر توست.

بگذریم . روزهایی بود که گذشت .

همسری گفت : هرچی بگه .مهم نبود و نیست .