روزهای پایانی سال

ابتدا خیلی خیلی ازتون تشکر می کنم بابت ختم قرآن . و امیدوارم مورد قبول خداوند خوبمون قرار گرفته باشه .

و در ادامه ،‌

میدونم این روزها سر همه شلوغه .نمی دونم چرا هرکاری می کنیم بازه یه سری کار عقب افتاده و دقیقه نودی باقی می مونه

دیروز با کمک آقای همسر موهامو مش کردم .خودم خیلی دوست داشتم که این کار رو انجام بدم .معمولاً یه بار که میرم آرایشکاه و چیزی رو یاد میگیرم دلم میخواد دفعه بعد خودم انجامش بدم . رنگ کردن یک دست موها که همیشه کارمه .البته کار آقای همسره

 یه بار که تابستون موهای خواهرم رو مش کردم و خودش هم راضی بود .این بار می خواستم موهای خودم رو هم مش کنم که به لطف آقای همسر انجام دادم .ولی بعد ازینکه تموم شد و موهامو سشوار کشیدم زد توی ذوقم . یه کم موهام به طلایی می زد .ازینکه خودم این ریسک رو کردم وآرایشگاه نرفتم ناراحت شدم و یه جورایی نادم و پشیمان گشتم همی . ولی بقیه ، چه مامانم چه آقای همسر، گفتن از پارسال که آریشگاه رفته بودی قشنگ تر شده و رنگش بیشتر بهت میاد .فقط ریشه موهام یه لکه گیری مختصر میخواد که چون دیروز کار موهام از 11 تا 4 بعد ازظهر طول کشید دیگه رمقی برام نمونده بود و باید امشب اونم درستش کنم .

اما احساس میکنم از دیروز تا حالا یه کم رنگ موها بازتر شده و روشن تر شده . از طلایی بودنش داره کم میشه . حالا دارم خودمو دلداری میدم دیگه .

پنج شنبه تا ساعت 5:45 سر کار بودم .درآمد ما هم چون یه شرکت پیمانکاری هستیم بستگی به مبلغی داره که برامون واریز میکنن . الآن مثلاً درگیرصورت وضعیت ساخت مسکن مهر هستیم .آخر سال هم هست ،‌معلوم نیست کی پول رو برامون واریز میکنن . پنج شنبه آقای رئیس به همکارم گفت هفته دیگه اگه پول بیاد تا شب سر کار هستیم جایی برنامه نذاریا .بلند گفت که منم بشنوم.بعد اومد تو اتاق من و گفت شما هم می مونین دیگه ؟  من که مشغول کاری بودم ،‌بدون اینکه سرم رو بلند کنم  فقط گفتم بله می مونم ،‌ مشکلی نیست . اما از درون داشتم می ترکیدم .

پارسال که اولین سالی بود که تو این شرکت بودم ، این ساعت کاری خیلی برام غیر قابل هضم بود .از بد روزگار هم ،‌من که غیر مرتبط با رشته تحصیلی ام سر کار هستم ،‌ بخش مالی هم کار می کنم .بخش مالی هم از قبل همه باید بیاد تا بعد همه بره .

بخصوص که حقوق و عیدی پرسنل هم این شب عیدی به کارها اضافه میشه .در کنار حساب دسته چک ها و چک های مدت دار و تنخواه شرکت و چه و چه .

راستش از پنج شنبه استرس بدی گرفتم که باید این چند روز آخر تا دیر وقت سر کار باشیم . کار من هم بیشتر از بقیه است .چون حساب تمام چک های شرکت با منه . حالا باید بالانس بشه به هرکس چقدر نقد ، چقدر چک داده بشه ،‌از کدوم حساب باشه و خیلی محاسبات جانبی دیگه که کار من رو زیاد می کنه . پنچ شنبه که بیخودی ، سر یه مسئله ای که میشد از کنارش گذشت به آقای همسر پیله کردم و ....

دیروز هم یهو وسط شادی و خنده یه چیز که گفت منم بهم برخورد و ....

(این نقطه چین ها رو با کمی بحث پر کنین )

خیلی از دست خودم عصبانی بودم ،‌یه 10 دقیقه گذشت و رفتم بوسش کردم و معذرت خواستم .حالا باز خوبه ،‌ همسریم برخلاف من زود می بخشه و فراموش میکنه .بهش گفتم فکر کنم علت این پرخاشهای بیخودم جریان ساعت کاریم باشه .واقعاً چقدر بده که فشار کاری روی زن زیاد باشه ،‌دیگه برای خونه خودش توانی براش باقی نمی مونه . متاسفاه الآن که تمام کارهایی که هست برای خانم ها سرشار از استرس و تایم بالا ست .روزی هزار بار به شغل مامان یا مادر شوهرم که فرهنگی بودن غبطه می خورم و افسوس میخورم چرا زمان من دیگه ظرفیت برای این جور شغل ها ،‌ که برای خانم مناسب هستن نبود .البته که ظرفیت برای مایی که از بند پ پ استفاده نمی کردیم پر بودا ،‌ وگرنه هنوزم هستند کسایی که راحت و بی دردسر یه شغل کم استرس براشون مهیا میشه . بگذریم، گلایه نکنم بهتره .

حجم کار هرچی باشه می تونم تحمل کنم اما دلم نمی خواد خارج از اون ساعتی که باید تو شرکت باشم ،‌ کار انجام بدم  و متاسفانه ممکنه که این اتفاق این چند روز رخ بده .

از وقتی دیروز علت عصبانیتم رو به آقای همسر گفتم و امروز اینجا نوشتم کمی آروم تر شدم و امیدوارم هرجوری هست این شب عیدی نه فقط برای من بلکه  برای همه روز و شب های آروم و راحتی باشه . پر پول و پر برکت انشاءالله