در ادامه سفر اردبیل

 نمایی از گردنه حیران

 

 

  

گردنه حیران مه آلود 

 

 

---

اون دو روزی که ما اونجا بودیم تیم پرسولیس هم توی سرعین اردو داشت .یکبار به طور اتفاقی که رفته بودیم غروب دور بزنیم اتوبوسشون از جلومون رد شد و علی دایی رو از پشت شیشه اتوبوس دیدم .عجب هیکلی داره .فکر نمی کردم انقدر هیکلی باشه . 

مردم همه ریخته بودن جلو ماشین و راهشون رو بسته بودن . اما اچید از خودش شور و هیجان خاصی نشون نداد . می گفت خیلی قهرمانی داشتن که بخوایم پر روشون بکنیم و براشون دست و هورا بکشیم  .احساسات منم خیلی با متانت بروز کرد . 

از غذاهای محلی اونجا هم جرات نکردم بخورم .چون خیلی توی غذا افاده ای تشریف دارم . با وجود فراوونی آش دوغ و دیزی سنگی و کباب و سیرابی  لبه هیچ لب نزدم .البته اچید هم دست کمی از من نداره .فقط سرشیر و عسل رو خوردم و واقعاً هم صبحانه که خوردم اون روز ناهار میل نداشتم .با وجود اینکه کم هم خورده بودم اما خیلی آدم رو میگیره .  

بیخود نیست اون طرفی خیلی قوی بنیه هستن . 

خیلی خدا رو شکر میگم که خاطره خوبی برام موند و خستگی ام در رفت .