خبر جدید

دیگه تصمیم رو گرفتم . می خوام از شرکت بیام بیرون.

ازچهارشنبه گذشته خیلی با خودم درگیر هستم .خیل حالم گرفته است .مدتی میشه ، تقریباً از شروع سال جدید ،‌ به یه سری از مسائل مالی شرکت پی بردم که برام قابل هضم نیست .

واقعیتش اینه از خودم بدم میاد ،‌از خدا خجالت میکشم .فکر میکنم حماقت جبران ناپذیری کردم .اینکه از روز اولی که فهمیده بودم جریان چیه چرا خودمو کنار نکشیدم . توجیه ام این بود که من که کاره ای نیستم .فقط عین یه کاربر سیستم ،‌ فاکتورهایی رو که به من ارائه میشد وارد برنامه حسابداری شرکت میکردم و به اصطلاح سند میزدم .

می دونستم که توی فاکتور ها دست می برن اما من کاری نمی کردم و از چند و چوندش بی اطلاع بودم . تا اینکه کم کم بعد از عید امسال که به قول معروف مهارتم توی کار بالا رفت که بخوره توی سرم این مهارت ، فهمیدم که ای داد بر من ...........

ببینید ما یه شرکت ساختمانی پیمانکاری هستیم .کار عظیممون هم در حال حاضر پروژه ساخت یه مجموعه تفریحی است که هنوز در مرحله جاده سازی زمین و حصارکشی و مشخص کردن حدود زمین مربوطه هست .زمین مال یکی از بانکهای خصوصی معروف کشور هست . ما به شکل صورت وضعیتی کار میکنیم .یعنی مثلاً توی یه برهه از زمان فعالیت هایی رو که انجام دادیم رو سند می زنیم و برای حسابداری اون بانک می فرستیم .این وسط مثلاً اگه 2 تا از کارگرهای شرکت کار کرده باشند ،‌ برای صورت وضعیت 4 تا رد میشه . یا بر فرض کامیون و لودر سر زمین 2 روز کار کرده باشن ،‌ 5 روز نوشته میشه .فاکتور مصالح خریداری شده بیشتر از واقعیت ، حساب میشه و ...

من این مسئله رو طی مرور زمان دستگیرم شد .حالا چرا اینقدر دیر فهمیدم . شاید برای اینکه حتی 1 بار هم سر پروژه نرفتم و فقط توی دفتر هستم .یعنی نمی دونم فاکتوری که میاد روی میز من تا چکش نوشته بشه یا سند بخوره ، چند درصد اون فاکتور صحت داره .اوائل فکر میکردم واقعیت اینه ولی کم کم چیزهایی دستگیرم شد که خیلی برام سنگین می نمود .

چهارشنبه ، رئیس بصورت ضمنی گفت که بعد این که آقای ن ، همکارم ، میره بندرعباس ، این فاکتورها دست شماست و ادامه کار رو شما باید دست بگیری .

دنیا روی سرم خراب شد . تحمل این یکی رو نداشتم که بخوام بخاطر دنیای دیگران آخرت خودم رو خراب کنم .نه پولی توی جیب من می اومد که حتی اگر هم میومد این کاره نبودم ،‌ نه نفعی برای من داشت .همش بی تعارف میشد دزدی دیگه !

از خودم متنفر بودم .رسیدم خونه مثل همیشه برای گریه کردن رفتم توی تخت و ملافه رو کشیدم سرم و اشک ریختم .حالا اچید بیچاره مونده این وسط که آخه چی شده ؟؟؟؟

حتی نای حرف زدن هم نداشتم دلم میخواست تنها باشم .از خدا خجالت میکشیدم . از خودم بدم میومد . خلاصه سر بسته و مختصر براش توضیح دادم و اونم تشویقم کرد بیا بیرون از شرکت .موندنت توی شرکت به چه بهایی ؟

بهش گفتم شاید توی هر شغلی این مسائل باشه ، حتی شاید توی کار خود شما ولی مثل من درگیر مستقیم این مسئله نیستی که اذیت بشی .مثل من نباید خودت ازین به بعد فاکتورهای جعلی رو درست کنی و چه و چه ....

تصمیمم رو گرفتم و دیروز بعد ازظهر وقتی همکارم کمی زودتر از من تعطیل کرد و رفت ، برای چند دقیقه دیدم با رئیس تنها هستم .فرصت رو مناسب دیدم .سخت بود برام که بهش بگم می خوام بیام بیرون .بهونه ای نداشتم جز اینکه گفتم یه مسئله شخصی هست .

چندین بار پرسید کار پیدا کردی یا از وضعیت حقوق ناراضی هستی یا از یکی از بچه های شرکت حرکتی دیدی که میخوای بری ؟همه رو گفتم نه .یه مسئله شخصی هست .بهتر دیدم با دلخوری بیرون نیام .به هرحال ممکنه بعد ها چشم تو چشم بشیم . و دیگه این که نسبت به من لطف هایی هم داشتن .نباید اونها رو نادیده بگیرم .خلاصه هر چی بود دیروز اعلام کردم